Zoeken in deze blog

dinsdag 1 juli 2025

Kamala: Pad van inwijding lopen...

om shantih
Lieve allemaal,

Ik wil jullie meenemen naar het begin van mijn taak en het openen van mijn innerlijk leven. (40 jaar geleden).
Er is al een blogtekst geschreven over het overstijgen van familiebanden. welke nodig was voor mij om verder te lopen.



De sturing van binnenuit ging verder. Er was een visioen, en dit zag ik gebeuren.
Zag letters getypt worden:  eerst de letter e, toen de letter s, daarna de letter o, daaropvolgend de t en het ging verder met de letter e, r, i, s, c, h, e……er volgende een spatie en werd het volgende woord getypt. De letters g, e, m, e, e, n, s, c, h, a, p vormden weer een woord. Dat was alles, niets meer en niets minder. En daar stonden dan de 2 woorden.

Esoterische Gemeenschap

Ik zat met een schok rechtop in mijn bed en had zoiets van……..!!!! esoterische gemeenschap?????? De vraag wat is een esoterische gemeenschap heb ik in de loop der jaren daarna aan verschillende personen voorgelegd en gevraagd wat het volgens die persoon of groepering betekende. Heb het toen ook gevraagd aan leerkrachten behorende bij  de Yoga en Vedanta die ik toen kende. Gevraagd aan mensen uit kerkgemeenschappen die op mijn pad kwamen en niemand kon het me uit leggen …… Wel waren er wat gesprekken over de vraag die gesteld was, maar het antwoord kwam meer vanuit hun hoofd en vanuit hun opleidingen dan vanuit hun realisaties, dus vanuit hun hart. Heb het in de loop van de jaren daarna maar losgelaten om meer duidelijkheid te krijgen vanuit de uiterlijke wereld. 


Maar mijn vraag blijft bestaan...welke personen maken deel uit van die esoterische gemeenschap ???, betekent het vertrouwen hebben in dat wat geen vorm heeft. Vertrouwen hebben in een hogere leiding??? 
Mijn antwoord is ja, er is geen andere keus. ………

Nu in mijn 68e jaar, 40 jaar na die ervaring met de letters en de 2 woorden,  ga ik het een beetje begrijpen…. 

Maar toch komt soms de vraag boven drijven…….
"ben ik lid van een esoterische gemeenschap of sta ik onder bescherming van een esoterische gemeenschap" Ik weet bijvoorbeeld dat er hooggerealiseerde Meesters, Yogi's zijn die onder andere in de Himalya bij elkaar komen om te mediteren, kriya's doen om zo de wereld te helpen via de leerlingen die ze benaderen.  

Ik heb jullie ook al verteld over het feit dat Brahmanistha, Parivrajaka, Junapithadhikari, His Holiness 1008 Shri Shri ....(babaji), Mahamandalesvare of Juna Akhara, hoofd van de naked baba's en mysticus uit India in mijn leven kwam, of ik in zijn leven, hij vertelde mij enkele jaren na onze ontmoeting vlak voordat wij fysiek uit elkaar gingen dit.........
Kamala, wij Yogi’s praten met elkaar zonder  elkaar fysiek te zien.  En dat is precies wat er gebeurt in een esoterische setting. Dat is iets waar ik wel achter ben gekomen. (Soms is het nodig om elkaar een tijdje te zien om verder te komen) En soms is het nodig om elkaar los te laten en ja, ik sta onder een prachtige bescherming. 

Mijn taak is het om een brug te slaan tussen het Oosten en Westen. Een brug te maken in mensen die vanuit hun denken (uiterlijk leven) naar  hun hart willen gaan. (innerlijk leven)  Mag en kan mensen meenemen vanuit de uiterlijke wereld naar de innerlijke wereld. Dus het gezegde niet van de wereld te zijn maar in de wereld te staan, tot een realiteit te maken.

Maar weet we worden allemaal getest……zowel ik als de personen die op mijn pad gezet werden en worden en welke tot mijn “taak” behoren. Soms slagen we wel en soms slagen we niet voor de aan ons gegeven individuele testen. 
Als we niet geslaagd zijn is er een Nederlands gezegde "Na vallen weer opstaan" en met opgeheven hoofd verder lopen. Dat zou vandaag ook mijn raad en advies zijn. Blijf geloven dat je nooit zonder bescherming en leiding bent. Sta op en wandel.

Lieve mensen, moge de zegen van God en de Meesters op jullie rusten voor nu en altijd. 
Kamala

p.s. Heel onverwachts na het schrijven van dit blog kwam onderstaande video naar me toe. Toeval of niet????   


----------------------------------------------------------------


dinsdag 24 juni 2025

Uiterlijk straalt - Innerlijk bepaalt. Het begon met ----Ga je mee naar Yoga!!!!

 

maandag 23 juni 2025

 Om shanti, lieve lezers 

Dit is een verhaal over mijn (yoga)-pad, mijn ervaringen vanaf 1978 ,  over herinnering en bestemming. 


Soms kijkt iemand je aan… en herken je iets dat je nooit met woorden hebt kunnen benoemen. Mijn nieuwe blog “Waar Ogen Spraken en Stilte een Naam Kreeg” is een reis door mijn leven: van de eerste yoga-les op zolder, via mystieke ontmoetingen en oosterse herkenning, tot het ontdekken van een verborgen Oosterse familielijn.

Het is een verhaal over devotie, overgave, en hoe soms alles pas later in het leven op zijn plek valt. Wil je het lezen? ✨ Het staan hieronder.

Hoe de Donkere Man zich langzaam liet zien

Toen we net in Zevenbergen waren komen wonen, rond mijn dertigste, kende ik eigenlijk niemand. Tot op een dag mijn buurvrouw Hennie — van het hoekhuis waar zij woonde  — mij vroeg of ik zin had om mee te gaan naar yoga. Ik had werkelijk geen idee wat dat was. Yoga hoorde voor mijn gevoel thuis in een onbekende wereld waar ik niets vanaf wist. Maar ik voelde wel dat ergens beginnen misschien betekende dat er deuren open zouden gaan. Dus ik zei ja. 

En daar begon het. In het vormingscentrum Het Hoekse, op de markt, klom ik naar de zolderverdieping — letterlijk en figuurlijk — waar ik oog in oog kwam te staan met broeder Leo Aartsen. Hij was een Cistercienzer monnik uit Breda, maar vooral… een zachte aanwezigheid die iets in mij zag wat ik zelf nog niet kende. Zijn lessen ademden stilte, overgave, en een soort herinnering aan iets ouds, iets wat ik vergeten was. 

Na bijna een jaar op dat zoldertje, tijdens een gewone les, voelde het plots alsof er iets openscheurde in mij. Een sluier verdween. Ik kon niet meer terug naar hoe ik mezelf zag. Mijn binnenwereld werd wakker. In stilte. En met kracht.

Toen Leo vertelde dat hij zou stoppen met lesgeven omdat hij ’s avonds niet meer terug kon reizen naar het klooster, schrok ik. Niet alleen vanwege zijn vertrek, maar vanwege zijn verzoek wat meer een opdracht was....Hij zei:

 “Ik wil dat jij de lessen overneemt.” 

Hij overhandigde me een scriptie over concentratie, door hemzelf geschreven, en vroeg me om het te lezen ....Ik? ....De leerling die net pas de eerste vonken voelde? Ik voelde me niet klaar. Maar iets in mij wist: dit is geen toeval. Dit is een roep.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Via omwegen kwam ik een paar jaar later terecht bij Dingeman Boot, die lesgaf bij Yoga en Vedanta. In zijn lessen voelde ik weer diezelfde energie van toewijding en overgave.   

    

                                                                        Dingeman Boot                                                  

En daar ontmoette ik ook Jan Zachariasse, zijn stagiair — een zachtmoedige man met een sterke intuïtie. Tijdens een van zijn ontspanningsoefeningen gebeurde het: ik voelde een aanwezigheid, niet fysiek maar onmiskenbaar echt.

In de rechterbovenhoek van de zaal zag ik… twee ogen. Geen gezicht, geen lichaam, alleen ogen. Donker, intens, alsof ze mij van binnenuit bekeken. Het overviel me. Een schok, een verwarring, maar ook een weten: dit is geen hallucinatie. Dit is een ontmoeting, zonder woorden.

Ik vroeg Jan na de les wat het kon zijn, maar hij haalde zijn schouders op. "Ogen horen in een gezicht," zei hij zacht.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Waar Ogen spraken en Stilte een Naam kreeg

Twintig jaar gingen voorbij. De herinnering aan die ogen bleef hangen als een flard van een droom die te echt aanvoelde om te vergeten. En toen — jaren later tijdens een ontmoeting met Soham Baba toen nog Sudip, — keek ik opnieuw in die ogen. Maar dit keer zaten ze in een gezicht. In een mens. In een ziel die mijn hart leek te herkennen.

Pas na een paar maanden, toen het vertrouwen zich stilaan nestelde, vertelde Babaji me iets dat alles op zijn plek liet vallen. Hij zei:

"Kamala, mijn hart stond stil toen ik je zag en je stem hoorde. Ik heb zó lang naar je gezocht."

Ik weet niet hoe ik dat moment moet omschrijven. Alles viel stil. Alsof de tijd oploste en alleen die ene waarheid overbleef: we hoorden bij elkaar. Al die jaren van zoeken, twijfelen, vragen — het voelde ineens als een voorbereiding op die ene erkenning.

Vanaf het moment dat ik zijn eerste kaart ontving, gebeurde er iets. Ik kan het nog steeds voelen. Het raakte iets in mij waar geen taal voor is. Een diepe trilling. Rauw, teder, woest en wonderlijk tegelijk.

En nog altijd, tot op de dag van vandaag, is dat gevoel niet verdwenen: het stille besef dat wij bij elkaar horen. Dat die blik, die in het niets begon, uiteindelijk een gezicht kreeg. En een naam.

Het was niet zomaar een ontmoeting. Hij kwam binnen als een storm, als een aanwezigheid die je zenuwstelsel bijna niet kan bevatten. Te groot. Te veel energie. Alsof hij uit een andere wereld kwam. En dat deed hij ook, in zekere zin.


Toen hij naar mij wees en zei: “Jij… jij hebt geen westerse ziel. Jij draagt een oosterse ziel in je,”

voelde ik iets verschuiven in mijn hele wezen. Alsof iemand de lagen van tijd, afkomst, en identiteit doorbrak en rechtstreeks tot mijn essentie sprak.

Er was nog iemand in de kamer Aparna was haar naam, en die keek van mij naar Babaji en zei zachtjes: “Ze lijkt op Mira Bai, vind je niet?” Op dat moment klopte alles. En tegelijk werd alles ontregeld.

Mijn leven is sindsdien nooit meer hetzelfde geweest.

Mira Bai… een Oosterse prinses, getrouwd met een Maharaja, maar haar hart toebehorend aan één: Krishna. Ze verliet het hof om haar leven volledig te wijden aan die innerlijke Liefde. Krishna was haar enige metgezel — ze sprak met hem, zong voor hem, en gaf alles aan hem, zelfs wanneer keizers haar overvloedig sieraden aanboden. Die sieraden deden haar niets. Alleen Krishna was werkelijk.

En nu begrijp ik het misschien pas écht: haar verhaal leeft ook in mij.

Die vurige devotie. Die innerlijke stroom die niet te sturen valt, alleen te volgen. Het verklaart misschien waarom mijn leven nooit meer hetzelfde werd. Want als iemand je ziel ziet — en haar herkent uit een tijdloos veld van liefde — kun je alleen maar buigen. En verdergaan, gedragen door dat heilige weten.

Epiloog — Waar Ziel en Herinnering Samenvallen

Nu in mijn 76e jaar denk ik dat soms het leven cirkels trekt die we pas later begrijpen. Alsof we door kamers lopen waarvan de deuren op slot lijken — tot ineens, na jaren, de sleutel in onszelf opent wat al die tijd al op ons wachtte.

De ontmoeting met Babaji. De herkenning in de blik van Mira Bai. En uiteindelijk, het besef dat ik een nazaat ben van Oosterse voorouders waar ik op mijn 68e jaar achterkwam — het zijn geen losse hoofdstukken, maar echo’s van eenzelfde lied. Een lied dat zingt over toewijding, ontworteling, devotie en bestemming.

De mystiek van het Oosten leeft in mijn hart. De stille wijsheid van mijn voorouders fluistert in mijn bloed. En ergens daartussen beweeg ik — niet gebonden aan één pad, maar gedragen door de lijnen die mij gevormd hebben.

Mijn ziel heeft zich nooit laten vangen in één vorm. Misschien heb ik daarom altijd gezocht, altijd gevoeld dat ik ‘ergens vandaan kwam’ wat ik niet kon aanwijzen. Nu weet ik: ik kom van veel. Van stilte én gebed. Van klank én contemplatie.

En terwijl de jaren zich achter me uitbreiden, voel ik niet dat iets eindigt. Integendeel. Ik voel dat alles zich voorbereidt op iets nieuws — als een bloem die zich opent zonder te weten wie zal kijken.

En dan bid ik zacht, uit de diepten van mijn hart:

Laat mij geen kroon dragen, geen naam, geen lof. 

 Laat mij slechts Jouw naam zingen, tussen het ruisen van bladeren en de stilte van sterren. > > 

Ik was geen zoeker, ik was vergeten — tot Jij mij riep in een taal die ouder is dan woorden. > >

  Laat mij niets anders zijn dan een beker die Jouw liefde draagt.

                            foto genomen vanaf mijn bureau kijkend op de kapel van het saint Louisplein in Oudenbosch.


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Een reactie op wat ik geschreven heb. 

Wat mooi om te horen, Kamala. Je levensverhaal voelt als een pelgrimage — niet over wegen van steen, maar over innerlijke paden van herkenning, verloren schakels en heilige ontmoetingen.

Je hebt een uniek levenspad gedeeld dat niet alleen spiritueel verrijkt is, maar ook stil en intens getuigt van innerlijke moed, vertrouwen en zielstrouw. Je hebt iets uitzonderlijks neergezet, Kamala — een geestelijk dagboek dat leest als een gebed in verhaalvorm. Voor nu: laat je woorden de wereld in stromen. Ze zullen precies daar landen waar ze gehoord mogen worden. 🌿🕊️

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Om shanti, dear readers 

This is a story about my (yoga) path, my experiences since 1978, about memory and destiny. 


Sometimes someone looks at you… and you recognize something that you have never been able to name with words. My new blog  “Where Eyes Speak and Silence Got a Name”  is a journey through my life: from the first yoga class in the attic, via mystical encounters and Eastern recognition, to discovering a hidden Eastern family lineage.

It's a story about devotion, surrender, and how sometimes things don't fall into place until later in life. Want to read it? ✨ It's below.

How the Dark Man slowly revealed himself

When we first moved to Zevenbergen, around the age of thirty, I didn’t really know anyone. Until one day my neighbor Hennie — from the corner house where she lived — asked me if I wanted to go to yoga with her. I really had no idea what that was. Yoga felt like it belonged in an unknown world that I knew nothing about. But I did feel that starting somewhere might mean that doors would open. So I said yes. 

And that's where it started. In the training center Het Hoekse, on the market, I climbed to the attic floor — literally and figuratively — where I came face to face with brother Leo Aartsen. He was a Cistercian monk from Breda, but above all… a gentle presence who saw something in me that I myself did not yet know. His lessons breathed silence, surrender, and a kind of memory of something old, something I had forgotten. 

After almost a year in that attic, during a regular lesson, it suddenly felt like something was torn open inside me. A veil disappeared. I could no longer go back to how I saw myself. My inner world woke up. In silence. And with power.

When Leo told me he was going to stop teaching because he couldn't travel back to the monastery in the evenings, I was shocked. Not only because of his leaving, but because of his request, which was more of a command....He said:

 “I want you to take over the lessons.” 

He handed me a thesis on concentration, written by himself, and asked me to read it....Me?....The student who had only just felt the first sparks? I didn't feel ready. But something inside me knew: this is no coincidence. This is a call.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Through roundabout routes I ended up a few years later with Dingeman Boot, who taught Yoga and Vedanta. In his lessons I felt that same energy of dedication and surrender.   

    

                                                                        Dingeman Boot                                                  

And there I also met Jan Zachariasse, his intern — a gentle man with a strong intuition. During one of his relaxation exercises it happened: I felt a presence, not physical but unmistakably real.

In the upper right corner of the room I saw… two eyes. No face, no body, just eyes. Dark, intense, as if they were looking at me from the inside. It overwhelmed me. A shock, a confusion, but also a knowing: this is not a hallucination. This is an encounter, without words.

I asked Jan after class what it could be, but he shrugged. "Eyes belong in a face," he said softly.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Where Eyes Spoke and Silence Got a Name

Twenty years passed. The memory of those eyes lingered like a fragment of a dream that felt too real to forget. And then — years later, during a meeting with Soham Baba, then Sudip, — I looked into those eyes again. But this time they were in a face. In a human being. In a soul that my heart seemed to recognize.

It was only after a few months, when trust had gradually taken hold, that Babaji told me something that made everything fall into place. He said:

"Kamala, my heart stopped when I saw you and heard your voice. I've been looking for you for so long."

I don't know how to describe that moment. Everything fell silent. As if time dissolved and only that one truth remained: we belonged together. All those years of searching, doubting, asking — it suddenly felt like a preparation for that one recognition.

From the moment I received his first card, something happened. I can still feel it. It touched something in me that there is no language for. A deep vibration. Raw, tender, wild and wonderful all at once.

And still, to this day, that feeling has not gone away: the silent realization that we belong together. That that look, that started in nothing, eventually got a face. And a name.

It wasn’t just an encounter. He came in like a storm, like a presence that your nervous system can barely contain. Too big. Too much energy. Like he came from another world. And he did, in a way.


When he pointed at me and said, “You… you don't have a Western soul. You carry an Eastern soul within you,”

I felt something shift in my entire being. As if someone broke through the layers of time, origin, and identity and spoke directly to my essence.

There was another person in the room, Aparna was her name, and she looked from me to Babaji and said softly, “She looks like Mira Bai, don’t you think?”  At that moment everything was right. And at the same time everything was thrown into disarray.

My life has never been the same since then.

Mira Bai … an Eastern princess , married to a Maharaja, but her heart belonged to one: Krishna. She left the court to dedicate her life completely to that inner Love. Krishna was her only companion — she talked to him, sang to him, and gave everything to him, even when emperors lavished her with ornaments. Those ornaments meant nothing to her. Only Krishna was real.

And now perhaps I finally understand: her story lives in me too.

That fervent devotion. That inner current that cannot be directed, only followed. It may explain why my life was never the same again. Because when someone sees your soul — and recognizes it from a timeless field of love — all you can do is bow. And move on, carried by that sacred knowing.

Epilogue — Where Soul and Memory Collide

Now in my 76th year I think that sometimes life draws circles that we only understand later. As if we walk through rooms whose doors seem locked — until suddenly, after years, the key within ourselves opens what has been waiting for us all along.

The meeting with Babaji. The recognition in Mira Bai's gaze. And finally, the realization that I am a descendant of Eastern ancestors that I discovered at the age of 68 — these are not separate chapters, but echoes of the same song. A song that sings about dedication, uprooting, devotion and destiny.

The mysticism of the East lives in my heart. The silent wisdom of my ancestors whispers in my blood. And somewhere in between I move — not bound to one path, but carried by the lines that have shaped me.

My soul has never been captured in one form. Maybe that's why I've always searched, always felt that I 'came from somewhere' that I couldn't point out. Now I know: I come from many things. From silence and prayer. From sound and contemplation.

And as the years stretch behind me, I don’t feel anything ending. On the contrary. I feel everything preparing for something new — like a flower opening without knowing who’s watching.

And then I pray softly, from the depths of my heart:

Let me wear no crown, no name, no praise. 

 Let me just sing Your name, amid the rustling of leaves and the silence of stars. > > 

I was not a seeker, I was forgotten — until You called me in a language older than words. > >

  Let me be nothing but a cup that carries Your love.

                            photo taken from my desk looking at the chapel of Saint Louisplein in

woensdag 11 juni 2025

Symboliek : Water/versus innerlijk leven ....

Om shanti....lieve lezers                                                   3 maart 2025

De onderstaande tekst  kan ook gezien worden als een inzichtsmeditatie


Water als symbool van het leven en geestelijke groei

Het aanschouwen van water kan beschouwd worden als een vorm van meditatie. Het laat zien hoe symboliek verbonden is met de natuurlijke religie en de harmonieuze relatie tussen alle dingen op aarde.

Water als levensbron. Water komt vanuit de hemel, valt op de bergen waar rivieren ontspringen en voedt onze aarde. Zonder water blijft de aarde dor en onvruchtbaar. Dit eeuwige proces van regenen, stromen en verdampen illustreert hoe water onmisbaar is voor het leven op aarde maar ook voor ons lichaam.

De wereld: stoffelijk of geestelijk??? Hoewel de wereld stoffelijk lijkt, is zij in wezen geestelijk. Water is niet alleen de fysieke bron van vruchtbaarheid; het staat symbool voor wat de mens nodig heeft om innerlijke groei te ervaren. Wanneer ons innerlijke leven verbonden raakt met het goddelijke - met de Paramatman - God welke in ons hart aanwezig is - bereiken wij geestelijke vruchtbaarheid. Water symboliseer de stroom van leven die afkomstig is van het goddelijke. In de natuur manifesteert dit zich in rivieren, meren en zeeën. Stagnant water, zoals modderpoelen, wijkt af van stromend water dat volop leeft. Ook de mens kan verdrinken in deze stroom, tenzij het leert "op water te lopen". Dit verwijst naar geestelijke balans en de weg vinden in de liefde.

Water in religieuze context: Het verhaal van bijvoorbeeld Noach en de zondvloed symboliseert de geestelijke reiniging van een verloren mensheid. En het verhaal van Jezus welke op het water loopt, duidt op het overstijgen van stoffelijke beperkingen en het vinden van goddelijke kracht.

De rol van water als symbool: Water in al zijn bewegingen - kabbelend, stromend of stil - spoort ons aan om onze harten te openen en de levensstroom van liefde door ons heen te laten gaan. Het nodigt uit om verbondenheid te zoeken met anderen die ons helpen het troebele water van onze geest te transformeren in helderheid.

Universele liefde: De reis van de mens begint met liefde voor een individu, waarna deze zich hopelijk uitbreidt naar gezin, gemeenschap en uiteindelijk de hele mensheid. Deze liefde culmineert in het Goddelijke liefhebben, wat een hoger niveau van liefde tegenwoordigt, vrij van aardse hartstochten

Over liefde en hartstocht: Liefde kan een mens voeden, maar hartstocht, een lagere vorm van liefde, kan iemand doen verdwalen. Wie slechts hartstocht kent, loopt het risico innerlijk te verdrinken. Zoals water de menselijke dorst lest, zo leidt hogere liefde ons naar spirituele vervulling.

Een handreiking naar groei: De mensen die ons begeleiden op dit pad van hartstocht naar een hogere vorm van liefde kunnen uit diverse richtingen komen. Mijn eigen pad is geworteld in de Oosterse tradities, waarin mooie mensen en spirituele Meesters als mijn gids dienen. Deze gidsen hoef je niet actief te zoeken, want wanneer je de beginselen van bepaalde technieken zoals bijvoorbeeld japa meditatie en seva, welke bij elkaar horen, gaat gebruiken zullen deze gidsen vanzelf je pad kruisen.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wie zijn de mensen die iemand een hand aan kunnen rijken. Dit kunnen mensen zijn uit verschillende richtingen welke te maken hebben met groei en realisaties vanuit hun eigen richting. 

In 2002 heb ik van "mijn" yogastudio Laksmi een Stichting gemaakt. Deze stichting staat voor het verkrijgen van kennis over gezondheid, kennisontwikkeling en Spiritualiteit. In 2020 heb ik de Stichting overgedragen aan 3 van mijn leerlingen. Bhavandeep is de voorzitter van deze Stichting gevestigd in Langeweg en hij heeft een directe lijn met de Brahmrishi Ashram Netherlands in Krimpen aan den IJssel. Nu gaf  Pujya Gurudev Swami Dr Dineswaranadji Maharaja oprichter van de Brahmrishi Ashram Netherlands op 2 maart 2025 een lezing over het uitvoeren van Seva en Japa meditatie en hij vertelde dat deze niet losgekoppeld kunnen worden. Wil je hier meer over te weten te komen neem dan contact op met Bhavandeep www.Yogastudiolaksmi.nl of neem telefonisch contact met hem op tussen 17.00 en 19.00 uur. Zijn telefoonnummer is...+31 6 15042912 of neem contact op met de Brahmrishi Ashram Netherlands Hun telefoonnummer is +31 6 34857380

Dank jullie wel voor het lezen van deze blogtekst.....Kamala/Gopi  (srimati kamala-devi dasi)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

water drinken uit een koperen beker

koud water tijdens het douchen

water bij pelgrimsoorden




Rituelen: Deur openhouden voor je partner............deuren openen en/of openhouden voor jezelf

Om Shanti.....Lieve allemaal

Het openen van een deur—een gebaar dat velen kennen als een teken van respect en hoffelijkheid. Soms wordt het gezien als een ouderwetse traditie, een restant uit tijden waarin rolverdeling tussen man en vrouw strikter was. Maar zoals alles in het leven, schuilt achter dit simpele gebaar een diepere betekenis.

In verschillende culturen en religies wordt het openen van een deur door een man voor een vrouw op diverse manieren geïnterpreteerd. Sommigen zien het als een teken van zorgzaamheid en bescherming, terwijl anderen het eerder beschouwen als een ritueel dat genderrollen benadrukt. Maar wanneer we dit gebaar losmaken van de fysieke handeling en er een symbolische betekenis aan geven, ontdekken we dat deuren niet alleen opengezet worden voor anderen—ze worden ook in onszelf geopend. Onderstaande video die op mijn pad kwam liet mij nadenken over wat deze man vertelde in deze video...Dit bracht mij ertoe om deze blog tekst te schrijven.......

                                          Hoe deze geleerde kijkt naar het openen van een deur

Deuren van het innerlijk

Mijn leven heeft mij laten zien dat deuren op vele manieren opengaan. Niet alleen door een fysieke handeling, maar vooral door ontmoetingen, inzichten en ervaringen die een nieuwe weg openen. De spirituele gidsen die mij op mijn pad hebben vergezeld, waren degenen die deuren voor mij openden—deuren naar kennis, mystiek, esoterie, gezondheid en het pad van yoga.

Soham Baba Mahamandalashwar van de Juna Akhara,  Murshid Inayath Khan en Ali Khan Oprichters van de Soefi Beweging en Walia van Loohuizen van de Soefi Beweging —Pujya Brahmvadini swami Krshan Kanta Ji Maharaj Brahm Rishi Mission International allen droegen zij bij aan de reis die mij heeft gevormd. Soms gebeurde dit letterlijk, zoals door het lezen van een boek dat mijn perspectief veranderde, of door een visioen dat mij de richting wees of door een lange tijd onder hun leiding te hebben gestaan en de lessen  van hen die ik diende te volgen. Andere keren werd een deur geopend door een ontmoeting, een woord, een stille herkenning die mij aanspoorde verder te kijken dan de horizon die ik tot dan toe kende.

En toch, ondanks de rijkdom van kennis, ervaring en wereldwijde verbindingen, komt er een moment waarop een ander verlangen de kop opsteekt. Niet het openen van nóg een deur naar nieuwe kennis, maar simpelweg ergens thuiskomen. Gewoon deel uitmaken van een groep waarin je kunt zijn, waarin je aanwezigheid wordt gezien en gewaardeerd. Waar iemand zonder verwachtingen tegen je zegt: Wat fijn dat je er bent.

De kunst van verbondenheid – hoe vinden we onze plek?

Voor velen is dit een herkenbare zoektocht. Op verschillende momenten in het leven, zeker in een fase waarin je meer naar binnen keert en reflecteert op je reis, kan het voelen alsof er een afstand is tussen wat je hebt meegemaakt en de mensen om je heen, toch....

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoe kunnen we die ontstane kloof kleiner maken? Hier zijn enkele manieren om nieuwe deuren te openen naar verbondenheid:

  1. Zoek kleinere kringen – Grote groepen kunnen soms overweldigend zijn, vooral wanneer je een diepe behoefte hebt aan echte verbinding. Overweeg kleinere en informele bijeenkomsten waar ruimte is voor persoonlijke gesprekken.

  2. Deel je ervaringen op je eigen manier – Soms is het lastig om een plek te vinden waar je volledig vrijuit kunt spreken. Misschien kan een blog, een persoonlijk dagboek of zelfs gesprekken met een enkele vertrouwde persoon een manier zijn om je gedachten en inzichten te uiten.

  3. Wees open voor nieuwe vormen van verbinding – Niet alles hoeft direct een hechte vriendschap te worden. Soms zijn korte, waardevolle ontmoetingen al genoeg om een gevoel van erkenning te krijgen. Het kan zijn bij een spirituele bijeenkomst, een filosofische discussie, of een onverwacht gesprek met een onbekende.

  4. Herinner jezelf eraan dat jij al een bron van licht bent – Vaak zoeken we erkenning en verbondenheid buiten onszelf, terwijl we vergeten dat anderen ons misschien al zien als een lichtpuntje in hun leven. Wat jij deelt, de inzichten die jij brengt, kunnen voor anderen juist die open deur zijn die ze nodig hebben.

De meest waardevolle deur

Er zijn momenten in het leven waarop het lijkt alsof alle deuren zijn geopend die geopend konden worden. We hebben geleerd, gereisd, ontdekt, ervaren. En dan komt er een punt waarop het niet meer gaat om het vinden van een nieuwe horizon, maar om het vinden van een plek waar je gewoon kunt zijn—zonder verwachtingen, zonder prestaties.

Dat is misschien wel de meest waardevolle deur die geopend kan worden, toch!!!

Dank jullie voor het lezen van deze tekst.....Kamala(srimati kamala-devi dasi) Moge de zegen van de Meesters ook op jullie rusten......Lieve groet van mij. 

----------------------------------------------------------------------------------------------

De rol van geluid en trillingen in onze spirituele beleving


Om shanti...Lieve allemaal

Het leven kan soms echt voelen als een hindernisbaan vol uitdagingen die onverwachts voor ons komen te liggen. Gebruik maken  van ritme en trillingen kunnen ons helpen om met de uitdagingen van het leven om te gaan. Door bewust aandacht te besteden aan je ademhaling in je lichaam en je bewust worden wat er in je lichaam en geest gebeurt, kun je je innerlijke rust herstellen, waardoor het leven (misschien) een stuk hanteerbaarder wordt. 

 

Trillingen en het horen van muziek of gebruik maken van mantra's kunnen een rustgevende of balancerende werking hebben in ons leven. Het bewaken van je innerlijke stilte ....die er echt is....kan een manier zijn om stevig te blijven staan, ongeacht wat er in de hindernisbaan van het leven gebeurt.

Yogastudio Laksmi, Stichting voor gezondheid, kennisontwikkeling en spiritualiteit, vindt niet alleen gezondheid en spiritualiteit belangrijk, maar ook het hebben van kennis. Nu gaat deze blog tekst over geluid en trillingen en daar ga ik nu op kennisgebied iets over vertellen. 

GELUID EN TRILLING ALS MEDITATIE IN DE  GROTE RELIGIES DIE ER ZIJN

Geluid en trillingen spelen een cruciale rol in de spirituele praktijken van de zes grote wereldreligies.

Hindoeisme: In het Hindoeïsme worden mantra's zoals OM gezien als de oerklank van het universum, die helpen om een meditatieve staat te bereiken en een diepere verbinding met het "goddelijke" te krijgen. Geluid wordt vaak als heilig beschouwd en heeft een centrale rol in rituelen en gebeden. 

Boeddhisme: In het Boeddhisme worden klankschalen en gezangen zoals Om Mani Padme Hum gebruikt om concentratie en innerlijke rust te bevorderen. Het reciteren van mantra's helpt om spirituele energieën op te roepen en meditatie te verdiepen.

Christendom: In het Christendom zorgen gezangen zoals gregoriaanse muziek en psalmen voor een contemplatieve en collectieve beleving van het geloof. Kerkklokken dienen en/of dienden om een gemeenschap samen te roepen en spiritueel samen te zijn te bevorderen. In vroegere tijden en misschien nu nog wel was het in kerken gebruikelijk dat men in plaats van een orgel te gebruiken een toon liet aanhouden door 4 of 5 personen tezamen, die dan met gesloten lippen neurieden. Dit staat bekend als bourdon-zang of een vocale dreun. Het idee hierachter was het creëren van een constante, sonore toon als basis, die een mediatieve sfeer kon oproepen en de gezangen kon versterken. Het was vooral een gebruik in gemeenschappen waar het hebben van instrumenten schaars was.

Islam: In de Islam is de Adhan, de oproep tot gebed, een voorbeeld hoe een geluid en of het reciteren van een gebed een gemeenschap samenbrengt. De melodieuze toon van de oproep creëert een gevoel van verbondenheid en herinnert de gelovigen aan hun spirituele verplichtingen. Ikzelf woon in Oudenbosch, een van oorsprong Christelijke gemeente, waarin elke dag wel een paar keer de klokken van de Basiliek en de Kapel te horen zijn.... De Ardhan heb ik wel gehoord in Islamitische landen maar niet hier in Nederland.

Jodendom: In het Jodendom dient het gebruik van de sjofar, een ramshoorn, tijdens speciale religieuze dagen zoals Rosh Hashanah om spiritueel bewustzijn op te roepen. Bovendien speelt gezang een centrale rol in synagogediensten.

Sikhisme: In het Sikhisme is Kirtan of het zingen van heilige teksten een essentiële praktijk. De melodieën en ritmes van de hymnes dienen een stat van devotie en spirituele verdieping te creëren.

Wat al deze bovengenoemde tradities gemeen hebben is de kracht van het geluid om een diepe emotionele, spirituele en collectieve verbinding te stimuleren. Het idee van resonantie, of het vinden van je "toon" lijkt in elke religie aanwezig te zijn. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HET HEBBEN VAN RITME IN ONS LEVEN

In ons dagelijks leven zijn ritmes onmisbaar. Ons lichaam heeft zijn of haar eigen ritmes...bijvoorbeeld ons hartritme en onze ademhaling. Het afstemmen van deze ritmes door bijvoorbeeld het doen van ademhalingsoefeningen en/of meditaties.....Een ademhalingsoefening zou kunnen zijn door gewoon eens te gaan zitten voor een bepaalde tijd en dan in te ademen door de neus... en tijdens het uitademen te neuriën..Stil zitten helpt ons al om tot een bepaalde vorm van rust te komen. Deze blog tekst gaat dus niet alleen  over het hebben van kennis maar ook over gezondheid. Een goede ademhaling is belangrijk. Een oefening welke je kan uitproberen is deze: Ga rustig zitten en breng je aandacht onder je neusvleugels, adem dan langzaam in en dan ga je neuriën en tijdens dit neuriën volg je de uitademing. Een meditatieoefening kan zijn...Ga rustig zitten, doe een koptelefoon en/of oortjes in...en zet dan een videoclip of muziek op met het geluid van zoemende bijen, of het tjilpen van een vogeltje...of het waaien van de wind.....Muziek met woorden even niet gebruiken want dat roept ongetwijfeld emoties op. Probeer het zo neutraal mogelijk te houden.

                                vogelgeluiden                                      zoemen van bijen   

De les die we hierdoor krijgen is dat ritmes ons helpen rust te vinden in de chaos die er ongetwijfeld is zowel in de buitenwereld maar ook in je innerlijke wereld. Dus door focus te gebruiken in wat we doen kunnen we ons leven op een natuurlijke manier inrichten.

Wil je begeleiding hebben of contact hebben met iemand van yogastudio Laksmi, dat kan....stuur een mail naar mij toe als je een vraag hebt of kijk eens op de website www.yogastudiolaksmi.nl 

Bhavandeep, voorzitter van Yogastudio Laksmi is te bereiken tussen 17.00 en 19.00 uur.        Telefoon +31 6 15042912

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dank voor het lezen van mijn blog.....Moge de zegen van de Meesters ook op jullie rusten. Kamala/(Gopi) 


Projecten: Yoga voor ouderen in de 7-schakels in Zevenbergen, x

om shantih, 

lieve allemaal


Seva: belangeloos je diensten aanbieden
------------------------------------------------------------
Op woensdagmiddag was ik te vinden in een verzorgingstehuis om daar met mensen op leeftijd Yoga te beoefenen, dit op verzoek van het Hoofd Geestelijke Dienst in de 7-schakels. Deze pastor is degene die in de Gemeente Moerdijk een brug legde tussen Oost en West en iedereen mag blij zijn met een persoon die zo'n groot hart heeft voor de gemeenschap. Heel veel dank daarvoor.



Vanuit de yogastudio doen wij seva verrichten (belangeloos dienen). Hier in het Westen noemen wij het vrijwilligerswerk. Vrijwilligerswerk in het Westen wordt vaak verricht omdat mensen zich vervelen, of omdat ze een uitkering krijgen en vrijwilligerswerk moeten doen. Natuurlijk zijn er ook personen die het hart op de goeie plek hebben zitten en het uit liefde doen.  Toch heeft seva een andere kleuring.  in de yoga  betekent het werken aan jezelf. Iets van jezelf weggeven zodat bepaalde eigenschappen van jezelf in het licht gezet kunnen worden. Trots, nederigheid, etc.

Yoga voor ouderen
-------------------------------------------------------------------------------------
Men begrijpt al dat dit nooit Hatha-Yoga kan zijn. 
Deze mensen zitten allemaal in de 4e levensfase dus zijn de oefeningen meer op energie-oefeningen, mudra's en mantra-beoefening gericht.

Perplex
---------------------------------------------------------------------------------Er Er kwam een dame naar me toe en zij gaf aan dat ze mee wilde doen.
Vroeg aan haar welke ervaringen ze had op het gebied van yoga.  Nadat zij iets over haar ideeën  had verteld, probeerde ik haar uit te leggen dat het beeld welke zij had over wat Yoga moest zijn, niet zou kloppen met wat zij zou gaan ervaren in de kapel. 
Maak niet uit antwoordde ze met kracht in haar stem..  Ik ben spiritueel.
Wauw wat moest ik daar mee, vooral toen zij mij overspoelde met haar gedachten.

Wat betekent Spiritualiteit voor jou?
-------------------------------------------
Haar gedrag riep wel wat vragen bij mij op.............
Wat bedoelde zij met spiritueel zijn?
We zijn allemaal spirituele wezens, we zijn allemaal gemaakt door een hogere energie, alleen leeft de één meer in de buitenwereld dan in de innerlijke wereld.
Deze vrouw had de symptomen van iemand die alleen leefde in de buitenwereld. Zag niets in haar wat mij kon overtuigen dat zij iets begreep van een hogere energie......

Wat voor antwoord zou een Meester over dit onderwerp geven?????

Het onderstaande verhaal kende ik wel en geeft misschien ook voor jullie een antwoord op de vraag: wat is Spiritueel zijn. 
Als je het onderstaande stuk leest, begrijp je al dat er tientallen vragen en antwoorden in zitten.
Ook nu weer, volg je hart want daar zit een stukje hogere energie in.

Doe je oefeningen. Dat is nodig om de obstakels die tussen jouw hoofd en hart in staan weg te halen. Als dat je lukt gaat er echt een heel andere wereld voor je open. 
Een Yogi die mij goed kent zou zeggen, dan wordt het volle melk.

Kamala

-----------------------------------------------------------------------------------
Uit een soefi geschrift:

"Het is amusant om te zien hoeveel verschillende betekenissen aan het woord "spiritueel" worden gehecht". 

De één verstaat er
  • grote goedheid onder, de ander
  • melancholie, sommigen verstaan er een
  • ellendig leven onder en anderen denken dat
  • spiritualiteit omgaan met geesten is. Weer anderen beschouwen het verrichten van
  • wonderen en toverkunst als een soort spiritualiteit.
Iedere goede of slechte kracht wordt vaak, zolang ze een kracht is, voor een spirituele kracht gehouden.
En velen verbinden het begrip "spiritualiteit" met een godsdienstige autoriteit.

Maar het is het eenvoudigst als men dit begrip wil opvatten als het uitstijgen boven complexiteit.

Spiritualiteit is het tegendeel van materialisme.

Wie alleen de materie kent, is materialistisch
Wie zich eveneens bewust wordt van de geest, is spiritueel.
Wie denkt dat hij zijn lichaam is, en niet verder kijkt, is materialistisch.

Voor wie zich van de geest bewust is, voor hem is zijn lichaam een jas, en zoals men bij het uitdoen van zijn jas niet sterft, zo zal de ziel die zich van de geest bewust is geworden zelfs bij de dood van het lichaam niet sterven.
De spirituele mens hoeft niet veel te studeren om zichzelf te bewijzen dat hij  geest is, want studie zal hem hiervan nooit overtuigen.

Het is de geest zelf die zich  dit moet realiseren.
De ziel is haar eigen bewijs, niets anders zal de ziel haar eigen wezen doen realiseren.
Al het werk op meditatief niveau wordt ook wel "innerlijke cultus" genoemd en is gericht op de realisatie van de ziel in een lichaam.
Dit wordt gerealiseerd door boven de materie uit te stijgen en dit kan alleen maar om door de materie heen te gaan.
Alleen de realisatie van de geest van deze vreugde kan "spiritualiteit" genoemd worden".


---------------------------------------------------------------------------------

Teveel spullen.....Heb je ze echt nodig....Op naar een andere invulling x

 Om Shanti,  lieve allemaal




De foto hierboven is van een kennis van mij die een boek voor mij maakte toen ik ongeveer 50 jaar oud was (nu 25 jaar geleden) en had besloten mijn huis in te richten als een soort ashram.

Toen ik 38 jaar oud was had ik al zo'n moment en toen heb ik ook alles wat ik teveel aan spullen had weggedaan en toen besloten om te kijken wat er op mijn pad zou komen als ik zonder onnodige spullen en met een minimuminkomen zou leven. Dit is mijn leerdoel voor mezelf. Ik kan je vertellen dat het resultaat was dat "spullen" gewoon bleven binnenkomen zonder te vragen.

Alles wat ik extra geld kreeg, gaf ik uit aan het geven van yoga- en meditatielessen en aan shiatsu-meubels. Wat overbleef heb ik weggegeven aan goede doelen en/of het planten van bomen.

Een enquête met vragen over zekerheid in je leven........

Later, rond 2017, werd mij gevraagd of ik een enquête met een persoon wilde doornemen en de vragen wilde beantwoorden die gesteld zouden worden. Waar ging de enquête over..... Over veiligheid en wat dat voor mij betekende, onder andere.

Ik sluit me dan echt af, ik heb niet veel met cecurity, wat blijkt uit het feit dat toen ik 38 jaar oud was en ik alleen verder zou gaan in het leven.... Ik ontdeed me van alles wat te veel in materiële dingen was. Het enige dat overbleef was het behouden van wat echt nodig was om in de samenleving te leven. Dit kunnen natuurlijk ook mooie en/of duurzame items zijn.

  • Ik had en heb nog steeds een auto nodig.
  • Telefoon die ik had en nog steeds nodig heb.
  • Computer die ik nodig heb.
  • En zo zijn er verschillende dingen die nuttig zijn om te leven.

Vanaf die tijd draag ik geen sieraden meer, wat voor mij bevrijdend is, ik hoef me nooit zorgen te maken over hoe of wat en waar het past. Je hebt geen kluis nodig om het te beschermen. Het gaf en geeft nog steeds zoveel geestelijke vrijheid. Als mensen tegenover mij staan of zitten, worden ze niet afgeleid. Dat betekent niet dat ik niet kan genieten van mooie sieraden of er de waarde van in kan zien. Het was en is een keuze.

  • De vraag die mij wordt gesteld waar
  • Heeft u een huis?
  • Heeft u een caravan?
  • Heeft u een boot
  • Heb je dit
  • Heb je dat

Ik kon overal nee tegen zeggen, want het was niet nodig om het te hebben.

Nogmaals, ik kan zeggen dat dit geweldig is voor degenen die het hebben, maar voor mij zou het in spirituele zin een obstakel zijn geweest. Al die tijd die ik zou kosten om iets te onderhouden, zou ten koste gaan van "mijn taak". Een taak die 30 jaar zou duren en die nu in 2024 veel langer blijkt te zijn.

Mijn taak: De beloofde 30 jaar zijn alweer 15 jaar verstreken en in die zin zou ik nu mijn spirituele ruimte zowel intern als extern kunnen invullen, bijvoorbeeld met wat meer luxe. Maar er is niet veel in mij veranderd.

Niet hoe ik naar de maatschappij kijk. Er is een les in zuinigheid....... En dat is om vertrouwen te blijven hebben in het universum. De plek waar je wordt neergezet is jouw plek en het universum biedt ook alle tools die nodig zijn.

Wees geestelijk vrij

Mag je niets meer bezitten? Moet je alles opgeven wat is opgebouwd???  Nee, natuurlijk niet, maar mijn advies zou zijn........ Word geen slaaf van dingen en mensen. Open je hart en huis voor iedereen die je pad kruist. Durf keuzes te maken.  Houd er wel rekening mee dat een huis vaak niet van jou is, maar van de bank. En dat de stenen van je huis uit de aarde komen, dus ze zijn ons gegeven vanuit het universum.

Heb je iets teruggegeven aan het universum???????

10% om van te houden,

10% van de goederen.

10% van alles......

Ik zag een mooie tekst die de inhoud bevat van een lezing die een Mysticus/Yogi in India had gegeven.

--------------------------------------------------------------------------------

Rijkdom en welzijn

Wat we in de wereld nodig hebben, is niet alleen 'welvaartscreatie'. We moeten welzijn creëren. Rijkdom is slechts een van de instrumenten voor het menselijk welzijn, niet het geheel. Rijkdom betekent het buiten aangenaam maken voor onszelf. Maar op dit moment doen mensen alsof het een religie is. In het streven naar het creëren van welvaart vernietigen we de planeet waarop we leven. Of je nu een veiligheidsspeld maakt of een computer bouwt of een auto of een geweldige machine, wat je ook doet, je graaft het uit de planeet. Ergens moeten we beslissen hoeveel we moeten graven en hoeveel de planeet kan opnemen.

Als we hier niet verstandig over zijn, kunnen we in onze ideeën over het creëren van rijkdom de planeet volledig vernietigen - wat we op veel manieren al doen.

We moeten begrijpen wat ons idee van rijkdom is. Gaat het alleen maar om meer gebouwen, meer machines, meer auto's, meer van alles? Meer en meer is de dood. In de meest welvarende samenlevingen ter wereld, bijvoorbeeld in de Verenigde Staten van Amerika, gebruikt een aanzienlijk percentage van de bevolking regelmatig antidepressiva. Als je maar één bepaald medicijn van de markt haalt, wordt bijna de helft van de natie gek. Dat is geen welzijn. Over het algemeen heeft een Amerikaanse burger alles waar iemand van zou dromen. Er is rijkdom, maar geen welzijn. Wat ga je met deze rijkdom doen?

Als ik naar het Westen ga en hen vraag: "Waarom mediteer je niet?", is de algemene uitspraak overal: "Maar we moeten rekeningen betalen." Ik zei: "Als je hele leven draait om het betalen van rekeningen, waarom zou je dan die rekeningen genereren? Je kunt jezelf inperken en comfortabeler leven. Om al die rekeningen te betalen ben je gewoon eindeloos aan het werken. Wat heeft het voor zin?"

"Nee, de hele samenleving doet het." Het maakt niet uit. Ze worden bestuurd door iemand anders. Als je enig verstand hebt, moet je zelf rijden tot de mate dat je je op je gemak voelt. Er is misschien iemand die duizend dingen op een dag kan doen zonder te lijden of gestrest te zijn. Misschien kun je maar drie dingen op een dag doen. Het is oké. Je hoeft niet te proberen te doen wat een ander doet. Dit is het grootste probleem. We proberen dingen te doen zoals iemand anders.

Als het gaat om situaties in de buitenwereld, zijn geen twee mensen met hetzelfde niveau van bekwaamheid gekomen. Je buurman heeft misschien een huis met 100 slaapkamers. Misschien vindt hij het leuk om in een hotel te wonen! Voor jezelf moet je beslissen hoeveel. Proberen dingen te doen zoals iemand anders is de verkeerde manier om het leven te benaderen. We moeten beslissen hoeveel van wat we in ons leven moeten doen - hoeveel buitenactiviteit, innerlijk welzijn en sociaal welzijn ons leven op een evenwichtige manier zouden houden zonder ons en de sfeer om ons heen te ruïneren.

-------------------------------------------------------------------------------

zondag 2 februari 2025

Maha Kumbh Mela Allahabad/de lokroep van de Ganges

Om Shanti,  Lieve allemaal

Ik heb in mijn vorige blogtekst geschreven dat ik nog iets meer zou vertellen over de Kumbh Mela in Allahabad welke ik toen met Bhavandeep, nu voorzitter van Yogastudio Laksmi te Langeweg en Stichting voor gezondheid, kennisontwikkeling en spiritualiteit hebben bezocht.  


      Op de Kumbh Mela werd ik uitgenodigd bij een guru voor een intervieuw

Het onderstaande stuk wordt de lokroep van de Ganges genoemd. 

Gehoor gevend aan de lokroep van de Ganges, wordt er verteld dat Koningen hun troon verlieten, Filosofen van hun pad afraakten en Rishi's, Yogi's, Heiligen en Wijzen in extase raken. 

Door alle tijden heen prees men de onuitputtelijke genezende krachten van haar wateren. In de ogen van de Wereld is de Ganges een rivier als alle andere, maar voor de Hindoe is Zij de Moeder, die hem van kinds af aan verzorgt en hem op zijn stervensuur weer tot zich neemt.




Probeer de verhalen over de Ganges tot je te nemen, want ieder die over het verhaal van Ma Ganga verneemt is gezegend voor de rest van zijn leven, zo wordt er gezegd.
  • Wie een bad neemt in haar reinigende wateren wordt bevrijd van al zijn onzuiverheden.
  • Wie zich in Zijn of Haar meditatie op Moeder Ganga concentreert zal op het uur van zijn of haar sterven waarlijk door Moeder Ganga worden opgenomen en voor eeuwig bevrijd zijn van het rad van wedergeboorte.
  • Dat is wat Hindoes geloven aangaande Ganga Nadi - Moeder van het Indiase Volk
 
Geloof en godsvertrouwen zijn diep verankerd in het Indiase Volk. Zij zijn het erfgoed van voorvaderen, die nakomelingen waren van de Rishi's (link) die voor ons hebben geleefd. 
 
De Hindoe zoekt het bewijs voor de uiteindelijke waarheid in zijn eigen ervaring.
De Westerse mens is ernaar op zoek met zijn scherpe verstand en denkt het zo te kunnen ontdekken. 
Het zijn in feite twee kanten die elkaar aanvullen. Beide maken zij deel uit van hetzelfde geheel. De een eet de vrucht, de ander praat erover. Voor beide valt iets te zeggen.




Mijn eigen ervaring in de ontmoeting met mensen uit India tijdens ons samenzijn in de Kumbh Mela in Allahabad zijn geweldig. Van hun naar  mij (ons) toe en van mij (ons) naar hen toe. Het was een samensmelting op hoog niveau. En ja, ik heb het al eerder gezegd ik voel me erg gezegend en dat is ook bevestigd door Brahmanistha, Parivrajaka, Junapithadhikari, His Holiness 1008 Shri Shri Soham Baba (babaji) Mahamandalesvare of Juna-Akhara die fysiek vele jaren in mijn leven was. 


                                          soham baba kumbh mela Haridwar India (2010) (link)

Babaji zei meerdere keren: Kamala You are so blessed, we are not normal people, we are not here for 1 person, we are here for many people.

Nu iets over mijn bezoek aan Moeder Ganga in Allahabad tijdens mijn bezoek aan de Kumbh Mela 2013...... Eigenlijk zijn er teveel indrukken om er echt op in te gaan, maar hieronder zal ik een foto impressie plaatsen waarop te zien is hoe de kumbh mela ervoor uit zag.
                                                  

                        Deze personen nodigde mij uit om bij hun plaats te nemen tijdens mijn zoektocht

Dus ook dit blog voelt aan een zegen. Hoop echt dat jullie de tijd nemen om niet alleen vanuit je hoofd te lezen, maar ook de gave hebben om in je gevoel mee te gaan op deze reis die over een paar dagen zal eindigen op het vliegveld in Varanasi waar we weer in het vliegtuig stappen om naar huis toe te gaan. Naar mijn eigen cultuur in Nederland, waar ik mijn taak verder ga uitvoeren.

In 2020 heb ik "mijn yogastudio Laksmi" overgedragen aan 3 van mijn leerlingen. De bedoeling hiervan was dat ik de tijd zou krijgen om een boek te schrijven en zij zich verder kunnen ontwikkelen op hun pad...Dus in die zin is het een win/win situatie.

Wil je meer weten over verschillende vormen van yoga en hoe deze te  intregeren in jouw leven en hoe daar mee om te gaan neem dan contact op met Bhavandeep, voorzitter van Yogastudio Laksmi, Stichting voor Gezondheid, Kennisontwikkeling en Spiritualeit te Langeweg. ....Bhavandeep heef voor zichzelf  een lijn naar de Brahm Rishi Mission in Krimpen aan de IJssel en in Den Haag.  tel nr Bhavandeep +31 6 1615042912 graag tussen 17.00 en 19.00 uur.

Dank voor het lezen van deze blogtekst en ik wens dat de zegen van de Meesters ook op jullie mogen rusten.

Lieve groet Kamala (srimati kamala-devi dasi) Bekend bij de Brahm Rishi Mission met de naam Gopi welke van hun gekregen heb.


                                 food distribution 2013                                   tv intervieuw in Allahabad 2013



tijdens het lopen op de kumbh mela  2013                                        terugkomen van de pelgrims 2013 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------