Zoeken in deze blog

vrijdag 25 november 2016

Kamala: LICHT EN LIEFDE

Om shantih

Lieve allemaal 



39 jaar geleden  werd ik in de nacht wakker met het gevoel dat ik iets op papier moest gaan zetten. Dat was iets wat ik nog nooit eerder had gedaan, maar het leek wel in die tijd of ik gestuurd werd om het onderstaande op papier te zetten.

Nu na al die jaren is het nog steeds een mooi stuk welke zeker als een overdenking op ons eigen leven gebruikt kan worden. 


Kamala
-------------------------------------------


LICHT EN LIEFDE

Ik wil spreken over licht en liefde.
Waar duisternis is kan geen licht zijn.
Waar boosheid is kan geen liefde zijn.
Geen mens kan zonder licht en liefde, zoals een plant niet zonder licht en water kan, zo kunnen wij niet zonder dit licht en deze liefde.

Open de deuren van je hart,
steek licht aan als het duister is en kijk naar datgene wat opgeruimd moet worden.
Het licht maakt alles wat duister is licht, je kan dan kijken wat er ligt.

Maakt dat wat je ziet blij???
Of schrik je van de rommel die er ligt.
Loop is naar één plek toe die duister is, veborgen, diep weggestopt.
Pak eens iets liefdevol in je handen.
Is het werkelijk zo duister?, zo donker?, zo lelijk??.

Waarom heb je het weggestopt??
Was het angst om iets te verliezen??
Of was het schaamte??
Neem het eens mee naar een lichte plek. 
Zet het daar eens neer en kijk ernaar.
Weet je het zeker, dat je het weer wil wegstoppen, wil je het niet liever weer aan het licht teruggeven.

Waar ben je bang voor?
Voor de confrontatie  misschien, dat je niet zo mooi overkomt als je zou willen overkomen.
Is het je ego welke in opstand komt?
Of leg je het liever bij anderen neer dan jezelf te onderzoeken?

Moeten wij niet allen leren gevers te worden in plaats van ontvangers.
Maar wat kunnen wij geven???
Wat willen wij geven???
Willen wij wel een doorgeefluik voor het hogere zijn???
Willen wij wel een liefhebbend persoon voor de mensen zijn???

Weet dat wij in principe als mens niet liefhebbend kunnen zijn, daarvoor bezitten wij als mens te veel beperkingen.
Ons lichaam vraagt aandacht.
Ons denken vraagt aandacht.
Het leven wat geleefd moet worden vraagt aandacht.
Wij zijn gewoon mens.
Dit is ook één van de lessen die we moeten leren.
Maar er is een les die we mogen leren...
En dat is, dat er heel veel liefde is zonder die beperkingen van ons lichaam en denken.

Dat is de liefde van onze ziel, die verbonden is met de geestelijke wereld en die leeft in ons hart.
Is het eerlijk om die liefde te begraven???? 
Te begraven in onze angsten, belemmeringen, hoogmoed, 
want dat zijn de obstakels die er liggen.

Maak je hart vrij van deze obstakels en telkens als er iets uit je hart opgeruimd is, kan het licht meer en helderder gaan stralen IN JOU EN DOOR JOU