Lieve allemaal
In 2017 schreef ik een blogtekst over mijn leven, Dit schreef ik toen... ben vrij van allerlei zelf opgelegde plichten. Er zijn geen begeleidingen die ik hoef te doen. Geen asielzoekers te helpen. Geen kerstkaarten (20 december) meer te schrijven, want die zijn al verzonden.
Hier zit ik dus met wat oude foto's voor me, waarbij ik mezelf afvraag ga ik ze wegdoen of toch niet. Van één van die foto's die ik in mijn handen heb en welke al meer dan 40 jaar in mijn bezit is ga ik vertellen. Ik ga jullie meenemen naar het jaar 1977. Mijn toenmalige man en ik en de 2 kindjes waren net verhuisd van Rotterdam-West naar Zevenbergen-Krooswijk. Daar in Zevenbergen ontstond er een situatie waarin ik besefte dat ik alleen verder moest zonder familiebanden.
Mijn moeder, trouwens vandaag haar geboortedag, zou 92 jaar oud geworden zijn, maar zij werd maar 43 jaar oud. Maar terug in mijn verhaal, daar in Zevenbergen begon op mijn 28e jaar eigenlijk mijn volwassen leven en mijn persoonlijke ontwikkeling.
Nu erop terugkijkend was ik een naïeve, beschermde opgevoede jonge vrouw, die eigenlijk alleen maar ervaringen had verkregen door kanker in mijn familie en mijn schoonfamilie. Er zat een heel dikke laag van verdriet, ziekenhuizen en sterfgevallen om mij heen. Maar er zat ook een kracht en veel licht in mij welke nog geen kans had gekregen om zich te laten zien. Maar de ontwikkeling kwam met volle teugen tot bloei en was nu achteraf gezien ook niet meer te stoppen.
Eén van mijn eerste ervaringen in Brabant gebeurde op de 2e verdieping bij V & D in Breda en wel op de boekenafdeling. Daar was ik aan het kijken toen ik ineens een schok voelde in mijn lichaam ik stond stil en stond bij een kastje met boeken met een boek bovenop het kastje in een standaard. Omdat het een gekke situatie was pakte ik als compensatie het boek in mijn hand en begon te bladeren. Ik kwam bij een foto aan en geloof het of niet, de tranen liepen over mijn wangen naar beneden. Weer kwam het gevoel naar boven....wat gebeurt hier.....Legde het boek weer terug veegde mijn tranen weg en liep door.
Ik was zo onder de indruk wat er gebeurd was dat ik na een halfuurtje na dit voorval teruggegaan ben. Weer pakte ik het boek op en gelijk weer begonnen de tranen over mijn wangen te lopen. Dit heeft zich daarna nog een keertje herhaald en weer na een wandeling van een half uur. Toen heb ik besloten dat er een reden moest zijn en heb het boek gekocht.
Thuis aangekomen pakte ik het boek en met de inhoud kon ik niet zoveel. Wel heb ik de foto er uitgehaald en het boek weggedaan. De foto van toen heb ik dus nu weer in mijn handen, het maakt nog net zoveel indruk op me als bij de eerste keer, alleen krijg ik er geen tranen meer bij maar wel een warm gevoel in mijn hart. De guru op de foto is een vajra Guru uit de Tibetaanse tantra gemeenschap. Mijn ervaring is dus 27 jaar na zijn heengaan tot mij gekomen. (hoezo dood is dood!!)
.jpg)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Een maand of 3 na de bovengenoemde ervaring kreeg ik binnen 1 week heel onverwachts 3 boeken aangereikt op verschillende manieren.
- een boek uit de Veda's (hindoeïsme)
- een boek uit de Islam (soefi richting)
- een boek uit het Boeddhisme
